Vanaf het begin van de negentiende eeuw tot halverwege de twintigste eeuw garandeerden Nederlandse zilvermerken niet alleen het gehalte, maar bewezen ze ook dat er belasting over betaald was: de Waarborgbelasting. Deze belasting werd geheven op goud- en zilverwerk, waarbij het belastbaar feit de handel in die goederen was. De belastingplichtige was de maker of de importeur van de goederen, terwijl de belastingdrager de consument betrof. Het moment van de aanslag vond plaats tussen de fabricage en de verkoop van de voorwerpen. Dit was van oudsher het moment voor de controle op het wettelijke goud- of zilvergehalte, het waarborgen. Omdat de keuring en de belastingheffing op hetzelfde moment geschiedden, kreeg deze belasting de naam waarborgbelasting. Deze lezing beschrijft de gang van zaken bij de Waarborgkantoren en gaat na in hoeverre de belasting effect had op het goud- en zilversmidsambacht.

De lezing wordt ondersteund met een digitale presentatie, waarvoor de spreker zelf de benodigde apparatuur meeneemt. U hoeft alleen te zorgen voor een ruimte en een diascherm. De lezing duurt circa 45 minuten, waarna de mogelijkheid bestaat vragen te stellen.